It's been a long time since I came around

Sommigen hebben misschien op deze dag gewacht, anderen mogelijk niet. We wisten niet of we dit ooit zouden meemaken. Het leek haast onmogelijk te zijn dat dit moment ooit nog zou komen. Want serieus, na al die tijd? Nee, echt logisch zou het niet zijn.
En toch is het nu écht winter geworden.
Ik draag been- en handwarmers, een legging onver mijn spijkerbroek en 2 t-shirts en vesten over elkaar, en nog belangrijker: de verwarming op school staat aan! Volgens mij hebben ze echt een soort van 'als-de-temperatuur-onder-de-nul-graden-zakt-doen-we-de-verwarming-aan'-beleid ofzo, want waar ik vorige week met veel genadiger temperaturen nog stond te rillen en ik wanhopig de verwarmingen aan het betasten was, vind ik de temperatuur nu eigenlijk wel vrij geschikt- maar goed, al die lagen kleding zijn natuurlijk ook niet voor niets.
Dit is trouwens ook de dag dat ik voor het eerst in, naar mijn onnauwkeurige schatting, het Cenozoïcum ongeveer een maand weer iets op mijn blog zet. Misschien dacht je dat trouwens al toen je het begin van deze post las, maar misschien ook wel niet. Ik weet niet precies waarom mijn laatste bericht zo lang geleden was, de laatste tijd ben ik minder snel tevreden met dingen die gebeuren, en daarom, ehh, duurt het zo lang dat ik op een gegeven moment maar even een ingreep moet doen in de vorm van een niet heel uitgebreid stukje. Ik kan jullie helaas niet beloven dat ik nu weer regelmatiger zal updaten, maar hopelijk kan ik iets van mijn luiheid/inspiratieloosheid laten varen om wat vaker iets te schrijven, want uiteraard wil ik het bloggen nog lang niet opgeven, ik wil op z'n minst de dag meemaken dat ik 10 volgers heb :P Dus hopelijk horen jullie snel weer van me, en anders, dan, ehh.. Moeten de mensen die dit lezen en mij in reallife kennen me maar gewoon even achter mijn laptop vastbinden en me streng aankijken totdat ik iets doe.