Blog van vroeger

Zo'n 3 jaar geleden, toen ik nog twaalf was en zeker geen blog had, hield ik al wel van stukjes schrijven. En dan vooral van stukjes schrijven over het weer, net als de laatste tijd. Deze soort van blog zette ik in die tijd op Hyves, inmiddels heb ik hem eraf gehaald, maar wel opgeslagen omdat het toch wel een leuke herinnering was, vond ik. Nu heb ik besloten om hem weer te publiceren, dan kan ik hem ook meteen vergelijken met mijn schrijfstijl van nu. Zou ik erg zijn veranderd? Lees maar mee.

Op een middag kwam prinses Stella thuis van een belangrijke vergadering. Voor de poorten van haar grote kasteel stapt ze van haar paard af. Meteen gaan de poorten open en komt haar trouwe kat Pimmie op haar af. De elegante portier sluit de deur achter haar, en zegt dat er post is. Stella loopt door naar haar kamer, terwijl ze haar lange rokken optilt. Op haar vergulde hemelbed ligt een brief. "Wil je met me naar het Kerstgala vanavond? Groetjes, uw prins", staat erop. Stella laat zich op bed vallen, wat leuk!
Oké. Ik kwam vanmiddag inderdaad thuis en Pimmie stond op me te wachten, maar dit gaat te ver. Dit alles wordt veroorzaakt door de Witte Wereld in Leiden. Jep, bomen, struiken en muurtjes zijn bedekt onder een dun, wit laagje. Het enige wat hier anders aan is dan sneeuw, is dat de straat niet of nauwelijks bedekt is. Hierdoor geen vieze, bruine kledder die je nieuwe laarzen binnensijpelt, ook geen gladde, witte massa waardoor je al 10 keer bent gevallen vandaag. Een Ideale Witte Kerst, dus. Behalve als je sneeuwballen wilt gooien, maarja door al die auto's zou dat toch meer op 'natte kledder-gooien' lijken. Toen ik vanochtend naar school fietste, waande ik me zelfs in de straat van mijn opa en oma in Leeuwwarden; daar sneeuwde het ook altijd zo mooi. Ook kom ik altijd door de Cobetstraat; een straat met enorme, hoge bomen. Toen ik daar was, leek het net op Sprookjesbos, en zou Roodkapje ieder moment tevoorschijn kunnen komen met een mandje vol eten. Enfin, ik ga vanavond écht naar een Kerstgala! Weliswaar zonder prins, maar goed. Misschien kom ik er nog eentje tegen als ik met mijn charmante verschijning in een zwart jurkje aan kom zetten uit WinterWonderLand. Heel misschien.

Tja, toen waren de weersomstandigheden wel wat anders. Nu is er dus óf die vieze bruine kledder óf de gladde witte massa, en je hebt ook nog zoiets als 'gewone sneeuw' die, mits in grote hoeveelheden, een irritante richel om je wielen vormt zodat je omvalt wanneer je daaruit probeert te sturen. Er is ook altijd wat.